Dziew­czy­no, czy on jest dla cie­bie ide­ałem męż­czy­zny?
Wiesz, że odda­łem ci cały mój świat
Mia­łaś mnie w gar­ści
Więc dla­cze­go two­ja miłość ode­szła
Nie wyda­ję że rozu­miem
Myśla­łem, że byli­śmy tyl­ko ja i ty, kocha­nie
Ja i ty do same­go koń­ca
Ale chy­ba się myli­łem

Nie chcę o tym myśleć
Nie chcę o tym roz­ma­wiać
Mam już tego dosyć
Nie potra­fię uwie­rzyć, że to koń­czy się w ten spo­sób
Mam mętlik w gło­wie
Jestem zdo­ło­wa­ny
Po pro­stu nie potra­fię bez cie­bie żyć
Powiedz, czy to jest spra­wie­dli­we?

Napraw­dę to wszyst­ko tak się skoń­czy?
W taki spo­sób się poże­gna­my?
Powi­nie­nem był wie­dzieć lepiej, kie­dy się poja­wi­łaś
Że dopro­wa­dzisz mnie do łez
Łamie mi ser­ce, jak widzę jak bie­gasz w kół­ko
Bo wiem, że żyjesz w kłam­stwie
Ale to w porząd­ku skar­bie, bo dowiesz się w swo­im cza­sie

To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą

Teraz dziew­czy­no, przy­po­mi­nam sobie wszyst­ko, cze­go żąda­łaś
Mówi­łaś, że teraz chcesz iść do przo­du
I może ja powi­nie­nem zro­bić to samo
Zabaw­ne jest to, że
Byłem gotów oddać ci swo­je nazwi­sko
Myśla­łem, że byli­śmy tyl­ko ja i ty, kocha­nie
Teraz został tyl­ko wstyd
I chy­ba się myli­łem

Nie chcę o tym myśleć
Nie chcę o tym roz­ma­wiać
Mam już tego dosyć
Nie potra­fię uwie­rzyć, że to koń­czy się w ten spo­sób
Mam mętlik w gło­wie

Czu­ję się zdo­ło­wa­ny
Po pro­stu potra­fię bez cie­bie żyć
Powiedz, czy to jest spra­wie­dli­we?

Napraw­dę to wszyst­ko tak się skoń­czy?
W taki spo­sób się żegna­my?
Powi­nie­nem wie­dzieć lepiej, kie­dy się poja­wi­łaś
Że to ty dopro­wa­dzisz mnie do łez
Łamie mi ser­ce, kie­dy widzę jak odcho­dzisz
Wiem, że żyjesz w kłam­stwie
Ale to w porząd­ku skar­bie, bo dowiesz się w swo­im cza­sie

To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą

To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
Powin­naś to wie­dzieć
To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
Powin­naś to wie­dzieć

Nie chcę o tym myśleć
Nie chcę o tym roz­ma­wiać
Mam już tego dosyć
Nie potra­fię uwie­rzyć, że to koń­czy się w ten spo­sób
Mam mętlik w gło­wie
Czu­ję się bez­na­dziej­nie
Bo nie potra­fię bez cie­bie żyć
Powiedz, czy to jest spra­wie­dli­we?

Napraw­dę to wszyst­ko tak się skoń­czy?
W taki spo­sób się żegna­my?
Powi­nie­nem wie­dzieć lepiej, kie­dy się poja­wi­łaś
Że to ty dopro­wa­dzisz mnie do łez
Łamiesz mi ser­ce, kie­dy widzę jak odcho­dzisz
Wiem, że żyjesz w kłam­stwie
Ale to w porząd­ku skar­bie, bo dowiesz się w swo­im cza­sie

To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi

Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą
To co odcho­dzi, odcho­dzi, odcho­dzi
Zawsze wra­ca tą samą dro­gą

Pozwól, że ci coś prze­sta­wię, skar­bie

Noce spę­dzasz samot­nie
A on nigdy nie wra­ca do domu
Za każ­dym razem kie­dy do nie­go dzwo­nisz
Sły­szysz tyl­ko zaję­ty sygnał
Sły­sza­łem, że dowie­dzia­łaś się
Że on robi tobie to
Co ty zro­bi­łaś mi
Czy to wła­śnie nie dzia­ła w ten spo­sób?

Dziew­czy­no, kie­dy mnie oszu­ki­wa­łaś
Moje ser­ce krwa­wi­ło
To było oczy­wi­ste, że spra­wi­łaś mi ból
To kla­sycz­ny przy­pa­dek
Sce­na­riusz
Histo­ria sta­ra jak świat
Dziew­czy­no, masz to, na co zasłu­ży­łaś

A teraz chcesz kogoś
Kto ule­czy ci samot­ne noce
Chcia­ła­byś mieć kogoś
Kto przyj­dzie i wszyst­ko napra­wi

Dziew­czy­no, nie jestem oso­bą, któ­ra darzy cię współ­czu­ciem
Zoba­czysz

To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
Myśla­łem, że ci mówi­łem
To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą
Myśla­łem, że ci mówi­łem
(To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą)
Myśla­łem, że ci mówi­łem
(To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą)
Myśla­łem, że ci mówi­łem

Widzisz?
Powin­naś mnie posłu­chać, skar­bie
Dla­te­go, że
(To co odcho­dzi, zawsze wra­ca tą samą dro­gą)