ad.1) “feel” ma tu podwójne znaczenie, jest grą słów. Odnosi się zarówno do dotyku (z poprzedniego wersu piosenki) jak do znaczenia “rozumieć, mieć w coś wgląd”. Albo inaczej, czasownik “feel” został użyty w tym znaczeniu właśnie dlatego, że łączy się jednocześnie z “touch”. Gdyby piosenkę śpiewał Achmed the Dead Terrorist, użyłby może słówka “dig” (slangowo: rozumieć, pojmować) 🙂

ad.3) Właściwie to facet chyba rzeczywiście nie umie czuć innego momentu. Stylistycznie, tłumaczenie mi się nie podoba, ale “mogę” ma w nim uzasadnienie.

Eh, trzeba było zapoznać się z meteriałem źródłowym… 😉

Więc to Pani jest Autorką pomysłu na antyteksty.com? Proszę przyjąć szczere gratulację i słowa zachęty do dalszej pracy.

Dziękuję za miłe słowo i zaproszenie do dalszej lektury strony.
Potraktowałem to ostatnie poważnie i oto mam kilka uwag do Pani niniejszego wpisu:

1) “Cause I know that you feel me some­how” — nie sprawdzałem jak to funkcjonuje w tekście piosenki (znam ją, ale nie wgłębiałem się w treść — nie interesuję się zbytnio muzyką), ale założę się, że chodziło o potoczne znaczenie “feel” jako “rozumieć”. Nie sądzę, żeby tutaj polski czasownik “czuć” oddawał je wiernie. Choć przyznaję, faktycznie istnieje w polszczyźnie zwrot “czuć coś” (“Czujesz tę muzę, stary? Czujesz bluesa?”), ale on chyba jednak nie odnosi się do ludzi: “Czujesz mnie?” kojarzy mi się w pierwszej kolejności z pytaniem o zapach;)

2) “Sooner or later you will have to face with it” — “with” wydaje mi się zbędne. Pewnie artefakt.

3) “And all I can taste is this moment = I wszystko czego mogę skosz­to­wać to ta chwila” Hmm, na pozór zdanie wygląda dobrze, ale czy przypadkiem “can” z czasownikami zmysłu nie tłumaczy się jakby tego modala tam nie było? OK, rozumiem, że może w piosence chodzi o fizyczną zdolność (ability) kogoś do czucia jedynie tego momentu, jednak mi to wygląda bardziej na zdanie pokrewne do “I can’t see you (Nie widzę cię)”, “Can you hear me? (Słyszysz mnie?)”, “I can feel your pain (Czuję twój ból)”.

4) “I love Bar­ce­ona = Kocham Bar­ce­lonę.” — to już kwestia preferencji, ale mnie na przykład dość mocno uwiera nadużywanie “love = kocham”. W znakomitej większości przypadków ten angielski czasownik tłumaczy się lepiej jako “uwielbiam” lub “przepadam za”. Jasne, że miasto można kochać, wiem, i jeśli świadomie Pani się tym słowem posłużyła — chowam honor do kieszeni. W takim razie coś o mnie: może jestem ostatnim Polakiem, którego razi powszechne obecnie “kocham”, jednak uważam je za zubażającą polszczyznę kalkę językową. I zwalczam wśród uczniów. Jak to zresztą brzmi po polsku: “Kocham Pani stronę”… Ale może właśnie już to nikogo nie dziwi.

Pozdrawiam!